نام ناشر | میزان |
نام مولف | حمیدرضا نیکوکار |
سال انتشار | 1397 |
نوبت انتشار | 1 |
قطع کتاب | وزیری شومیز |
تعداد صفحه | 480 |
تیراژ | 1000 |
شابک | 9786222120269 |
دلایل میانرشتهای نبودن دادرسیهای کیفری بینالمللی و بهطور کلی پژوهشهای حقوق بینالمللی کیفری چیست؟ آیا میتوان نظریههای رایج جرمشناسی را بدون هیچ تغییری به حوزه حقوق بینالمللی کیفری انتقال داد؟ تا چه اندازه قضات دادگاههای بینالمللی کیفری میتوانند از نتایج دستاوردهای علمی در رسیدگیهای خود استفاده کنند؟ تلاش برای پاسخ به این پرسشها بخش نخست مقاله مقدماتی این کتاب را تشکیل میدهد. آقای الیاس بانتکاس دلیل اصلی عدم تمایل قضات به استفاده نظاممند از کارشناسیهای علمی میانرشتهای را در هراس قضات از وابسته شدن استدلالهای قضایی به ملاحظات فراقانونی و غیر قابل واگشت بودن نتایج علمی میداند. برقراری عدالت بدون مداخله توانمندیهای عقلانی و استفاده درست از استعدادهای ذاتی و تشخیص قاضی تصمیمگیرنده ممکن نیست. بنابراین علم نمیتواند به تنهایی چنین عدالتی را برقرار سازد. پس از تبیین این مسئله، نویسنده معتقد است که، در امر دادرسی، هم وابستگی مطلق به نتایج علمی خطرناک است و هم تکیه بر یک ذهنیانگاری (شخصبنیادی) مهار نشده.