اصول سرپرستی در سازمان

یکی از مهم ترین فعالیت ها در زندگی اجتماعی امروز را می توان سرپرستی دانست. در عصر امروز  به یاری این فعالیت است که ماموریت و اهداف سازمان ها، تحقق می یابند و از منابع و امکانات موجود به طور بهینه بهره برداری می شود و توانایی و استعداد انسان از قوه به فعل در می آید.

سرپرستان در انجام وظایف خود فرآیندی را دنبال می کنند که شامل اجزایی چون برنامه ریزی، سازماندهی، نظارت و کنترل، انگیزش، ارتباطات و رهبری است. مجموعه این فعالیت هاست که سرپرستی را شکل می دهد و هماهنگی و نیل به  اهداف را میسر می سازد.

مخاطبان این کتاب – مدیران، سرپرستان، کارآموزان و علاقمندان به سازمان و مدیریت- می توانند    با صرف وقت کمی به اختصار با زمینه های علمی و عملی سرپرستی آشنا شوند.

این مجموعه در دوازده فصل تنظیم گردیده است و به گونه ای سازماندهی شده که برای افرادی که در یک سازمان و یا یک واحد سازمانی به امر سرپرستی می پردازند، مفیده فایده باشد.

در این بخش مفهوم سازمان از دیدگاه صاحب نظران مختلف، مورد بررسی و مداقه نظر قرار می‌گیرد.                  

ریچارد ال دفت(1998) و رابینز(1383) سازمان را به صورت زیر تعریف نموده اند:  

1- یک نهاد اجتماعی است

سازمان از افراد و رابطه ای که با یکدیگر دارند تشکیل می شود. هنگامی که افراد برای انجام وظایفی ضروری در جهت تامین هدف ها با یکدیگر روابط متقابل برقرار می کنند، سازمان به وجود می آید. این مشخصه موجب خواهد شد که مجموعه های اجتماعی به شیوه های متفاوت با یکدیگر در ارتباط باشند. به عبارت دیگر، در مجموعه های اجتماعی، کار با یکدیگر مستلزم تفاهم، هماهنگی و ارتباط است.

2- مبتنی بر هدف است

سازمان ها برای انجام امور به وجود آمده اند، و این امور یا فعالیت ها همان اهداف می باشند که دستیابی به آنها توسط یک فرد به تنهایی امکان پذیر نیست، یا اگر به وسیله یک فرد قابل حصول باشد، حصول آن از طریق سازمان، اثربخشی تر است.  

3- ساختار آن به صورت آگاهانه طرح ریزی شده است

مدیران به صورتی آگاهانه و مدبرانه ساختار سازمانی را شالوده ریزی و منابع انسانی را بدان شیوه هماهنگ می کنند تا بتوان به صورتی راحت تر اهداف سازمان را تامین کرد.

و ...